Tha room of Miyu And Kane

Onzeker liep ze deze vreemde plek binnen. Haar nieuwe school. Waar ze weer een heel schooljaar op zal zitten. Haar rode haarlokken vielen over haar rode ogen. Ze waren erg lang. Een strikje had een deel opgestoken. Ze sleurde haar tassen mee. Haar vader had haar uit de auto gedropt en haar achter gelaten. Ze keek hem zuur na. Want ze had gehoopt dat hij even met haar mee wou gaan. Om te helpen dragen en haar kamer te zoeken. Maar zoals gewoonlijk moest ze haar plan trekken. Ze slaakte een zucht. Ze had zo het gevoel dat haar vader niet van haar hield. Haar moeder was nu bijna twee jaar overleden. En ze had het gevoel dat hij nog steeds kapot was. Nou ja zij was nog steeds verschrikkelijk verdrietig en huilde er nog regelmatig om. Maar zij reageerde het toch ook niet af op iemand anders? Ze verstijfde even en keek naar de grond. Misschien was het maar goed ook dat ze hem maar weinig zal zien. Beter dan steeds gebrul. Ze kreeg ook regelmatig klappen van haar vader. Ze liet even haar gerief vallen en wreef pijnlijk over haar arm. Waar een grote blauwplek verborgen zat. Ze heeft nooit aan iemand verteld dat haar vader haar soms mishandelde. Ze was bang dat ze hem zouden opsluiten. Ze was ervan overtuigd dat die goede lieve vader ooit terug zou komen. Hij moest gewoon over de pijn heengaan. Ze had geen bang van haar vader. Ook al wat die met haar heeft gedaan. Ze hield haar kin nog steeds hoog in de lucht en weigert zich over te geven. Als ze een klap kreeg liet ze hem maar gebeuren. Miyu beet op haar lip. Ze wilde er nu niet aan denken. Aan hoe ze over de grond kroop terwijl haar vader haar nogmaals vast greep...
Haastig pakte ze haar spullen weer beet en holde weer verder. Haar ogen gleden nieuwsgierig om zich heen. Er waren veel leerlingen te zien. Ze verzamelden zich in groepen. Of vertrokken al naar hun kamers. Miyu vind het altijd wel spannend om de nieuwe te zijn. Dan wist niemand iets over haar. Ze liep naar een groot gebouw. Dat wat afgezonderd was van de school. Er stonden twee gebouwen ver uit elkaar. Ze wist dat er één voor de leerlingen was. En één voor de leerkrachten. Maar nu de juiste vinden. Haar ogen gleden naar de leerlingen die naar hun gebouw gingen. "Aaaaaah!! Daar dus!" Sprak ze tegen zichzelf. Ze holde achter de rest aan. Man, wat een groot gebouw. Hoe moest ze nou ooit haar kamer hier vinden. Ze rommelde wat in haar tasje en haalde een papiertje tevoorschijn. Daar stond op waar haar kamer was.

Na een lange vermoeiende tijd.

Ze staarde naar de deur waar ze voorstond. Ze spiekte nog heel even op het papiertje om zeker te zijn of dit wel klopte. Ja, ze stond juist. Er stond ook haar naam aan de deur. En nog van iemand anders. (Heb nog geen roommate :') -) Zou er al iemand zijn? Aarzelend opende ze de deur en piepte naar binnen. Maar het was leeg. Zij was de eerste. Mooi! Ze haastte zich naar binnen en smeet haar spullen op een hoopje en bekeek toen haar vertrek. Ze stond in een grote living. Met een zetel voor drie man. Met een tv. Een keuken hoefde niet aangezien ze in de eetzaal at. Aan de linkse muur was een kamer en aan de rechtse. Helemaal aan het einde van de living was een klein terras. Het was hier best gezellig. Tevreden liep ze naar de linkse kamer. En besloot die maar te bemachtigen. Ze opende de deur en stapte naar binnen. Daar stond een groot bed met een grote kast, en een nachtkastje. Daarna was er nog een deur. Nieuwsgierig liep ze er heen. Een badkamer, dat had ze gelezen. Beiden kamers hadden ook een eigen badkamer. Aangezien jongens en meisjes ook samen een verblijf konden delen. Alles was zo netjes verzorgd. Ze was zeer tevreden. Ze sprong eens in haar bed prutste aan allerlei dingen en besloot toen maar uit te pakken. Tegen haar zin natuurlijk. Ze zette de radio op en danste gek terwijl ze haar gerief uitpakte.

Kane

Rustig dumpte hij haar grote zakken op het bed en opende die. Ze had een boel kleren mee. En die moesten netjes in de kast geboren geworden. Gelukkig was de kast net groot genoeg. Ze schoenen dumpte ze onderaan in de kast. Daarna ging ze verder, ze had ook een goed gevulde toilettas met zich mee. Met belangrijke verzorg spulletjes voor haar lichaam. (elektrische tandenborstel, tandpasta, shampoo, douchegel, zalfjes, parfum, enz.) Ze verwende zich graag. Ze had een rode glans op haar lippen en het rook naar zoete kersen. Het had zelfs een kersensmaak. Ze deed wel vaker lipgloss aan. Ze hield niet zo van droge lippen. Ze keek toen plots verast op toen ze de deur open hoorde gaan. Ze wilde net de radio stiller zetten. 'Oh please, kan dat ook een beetje zachter?' Hoorde ze een jongen vragen. Ze kreeg een rode blos rond haar zachte wangen. Haar rode ogen richten zich in de blauwe ogen van één of andere knul. "Ja sorry, ik wilde die net uitzetten..." Zei ze verontschuldigde zich meteen. Met grote passen liep ze naar haar kamer en zette het af. O, jee dat was niet zo'n goede start hier. Haar band dat aan haar schouders hing om haar blouse netjes te houden schoof naar beneden waardoor haar schouder bloot kwam te liggen. Dit gebeurde toen ze zich bukte. Haar rode ogen gleden even op de grote blauwe plek die haar lichaam ontsierde. Ze schoof haar bandje weer goed en richtte zich weer op de jongeman die daar nog stond. 'Ik ben Kane, Kane Kirya,' Stelde hij zich uiteindelijk voor. Miyu keek glimlachend naar Kane. Die duidelijk haar kamergenoot zou worden. Het maakte haar echter niet uit om haar ruimte te delen met een man. Ze waren toch de meeste tijden aan het leren of zo. Ze wreef met haar hand op haar hoofd. In haar rosse haren. "Aangenaam Kane! Mijn naam is Miyu Sakame." Zei ze opgewekt. Haar handen waren aan haar kort rokje geklemd. Uiteindelijk trok Kane naar zijn kamer om duidelijk uit te pakken. Ze ging ook maar verder doen. Ze wilde straks nog graag naar buiten. Ze liep rustig naar haar ruime kamer. Het beviel haar wel. Haar vader was een rijke man. Maar Miyu was niet verwend. Hij keek meestal niet meer om naar haar. Vandaar dat hij haar simpel weg in een school dumpte. Ze viste een foto kader uit de zak en bekeek het. Er stonden drie mensen op de foto, Haar vader, die straalde van geluk. En... haar moeder die zo'n warme en gelukkige glimlach had. En dan had ze een kleutertje in haar armen. Dat sprekend leek op haar moeder. Zijzelf. Ze gleed met haar vinger over het gezicht van haar moeder. Sinds haar moeder er niet meer was was het leven zo anders. Haar vader was zo ongelukkig en ook hard veranderd. Hij dronk heel veel en was vaker agressief. Miyu haar ogen werden glazig. Ze stopte deze duistere herinneringen al gauw weg. Ze wilde er nu niet aan denken.

Miyu keek op toen hij Kane hoorde spreken ze stak haar hoofd de deur uit en keek naar hem om te laten zien dat ze aan het luisteren was. 'Ben je nieuw hier,' Miyu knikte. "Ja, inderdaad. Vroeger heb ik in een andere school gezetten. Maar dat viel de laatste tijd tegen dus ben ik veranderd. Ik hoop dat dit hier beter is." Zei ze met een knipoog. Ze was toch bijna klaar en had wel zin in een gesprek. Ze plofte in de sofa en hield haar benen elegant over elkaar en keek nog steeds aandachtig naar Kane. "Hoe zit dat bij jou Kane? Ben jij net zo nieuw als ik?" Vroeg ze nieuwsgierig.