#Professor Sebastians class: Getting to know everyone#

Zorgvuldig ging het scheermesje over zijn gezicht. Om zo zijn lichte stoppelbaard weg te halen. Waarom was het mannelijke geslacht gedoemd met baardgroei? Het was zo lastig. Maar het moest. Hij wou op zijn eerste dag als leraar tenminste niet als een of andere enge, toch zeer knappe, zwerver over komen. Hij gooide een plens water in zijn gezicht om de restjes scheerschuim weg te spoelen, en droogde zijn gezicht toen af. Nadat hij het nog een keer bekeek in de spiegel, om zeker te zien dat hij geen strook vergeten was –want dat zou echt falend zijn- trok hij snel een wit hemd over zijn hoofd. Hij knoopte het dicht, maar liet vanboven een paar knoopjes los, het moest ook weer niet té formeel hé. Hij trok een simpele broek aan, met daaronder een willekeurig paar schoenen. Omdat alles wat hij had qua kleding toch best simpel was ging ook bijna alles goed met elkaar. Vandaag hield hij een soort kennismakingsdag met zijn klas. Hij hoopte dat het geslaagd zou verlopen en iedereen aan het eind van de dag wel goed overweg kon gaan met mekaar. Ruzie op de eerste dag zou al helemaal een ramp zijn, dat was zijn mening. Een tevreden zucht gleed over zijn lippen terwijl hij wat te eten en te drinken pakte. Even ontbijten, en dan stilaan op weg naar de school. Het was raar om weer bezig te zijn, en iets om handen te hebben. Maar het deed hem wel goed. Afgelopen jaar was moeilijk geweest, en om uit zijn depressie te geraken was nog wel het moeilijkste geweest. Maar het ging en hij zou er het beste van maken. Nadat hij ook zijn koffie had opgedronken pakte hij zijn jas, maar al snel hing hij die weer terug. Voor een jas was het veel te warm, misschien ’s ochtend nog niet, maar hij was toch snel weer het gebouw binnen. Hij pakt de leren tas, die je echt aan een leraar deed denken, en keek nog eens of hij er alles in had zitten. Basicly waren dat gewoon de namenlijsten, met foto’s erbij, en nog wat andere dingen. Veel was het niet, aangezien een gymleraar was op deze school. Maar op dagen dat hij geen les gaf vond hij het wel fijn om even netjes aan te komen op schol, met de juiste tas en alles. Fluitend liep hij naar buiten, het was nog best vroeg in de ochtend, maar dat gaf hem de kans om de banken en stoelen juist te zetten voor vandaag, en nog even een extra koffie te drinken daarna. Het wandelen duurde niet lang, want al snel stapte hij et gebouw binnen, buiten was de zon al door aan het komen, iets wat beloofde dat het een mooie dag ging worden. met een glimlach op zijn gezicht liep hij hun klaslokaal binnen. Het was een kleiner lokaal, maar groot genoeg voor de hoeveelheid leerlingen van de klas. Hij zette zijn tas neer op de stoel voor het bureau en keek even rond, alles hier stond zo saai. Een zucht gleed over zijn lippen, maar al snel werd hij weer positief en stond de eindeloze glimlach weer op zijn gezicht, waar hij hoorde. ‘Oké, let’s get started.’ Zei hij, eigenlijk een beetje tegen zichzelf, aangezien er verder niemand aanwezig was hier. Hij zette alle stoelen helemaal achteraan en begon daarna de tafels te verschuiven. En al snel stonden de tafels in een u-vorm. Binnen de vorm zette hij enkele stoelen neer, precies voor het aantal van de leerlingen. In een soort halve maan. De overige stoelenn liet hij achteraan in het klaslokaal staan.
Nadat hij nog enkele dingen opgeruimd had en alles er netjes uitzag keek hij tevreden rond. Enkele tafels waren niet in gebruik, en sommige tafels van de U-vorm waren teveel, maar ze zouden toch het grootste deel van de dag in die halve kring zitten. En anders schoven ze even snel alles tegen elkaar, en klaar was kees. Hij stond net op het punt om het lokaal uit te lopen en nog snel een koffietje te gaan drinken, toen de schoolbel ging. Oké, geen koffie dus. En misschien was dat wel beter, hij wou niet naar koffie ruiken, aangezien sommige mensen dat een erg onaangename geur vonden. De koffie van vanochtend rook je al niet meer, of je moest je neus in zijn mond stoppen en ruiken. Wat gewoon bizar zou zijn. Zachtjes schudde hij zijn hoofd terwijl hij richting het bureau liep. Hij moest echt eens aan normale dingen gaan denken. Makkelijk kwam hij op het bureau terecht, om daar te blijven zitten, en te wachten op de leerlingen. Toen er enkele binnen kwamen glimlachte hij vriendelijk ‘Ga zitten, ga zitten, maakt niet uit waar, op de stoel, op de grond, op de tafel…’ zei hij, om eventjes te wachten. ‘Naast mij.’ Grapte hij, hierbij lachte hij eventjes. Om te zorgen dat het niet leek alsof hij een pedomens was. Want dat was hij ook niet.

Met haar hoofd hoog liep ze daar, Gaya, zo werd ze genoemd. Haar tas die om haar schouder hing was erg zwaar, ze had er veel dingen in gedaan voor vandaag. Dingen die ze nu eigenlijk helemaal niet nodig had. Maar zo was zij nou eenmaal, ze nam altijd veel spullen mee, en kwam er later pas achter dat ze de helft allen maar nodig had, of juist helemaal niets.
Een kleine zucht liet ze vervolgens van haar lippen af vallen. Ze voelde zich blijer dan anders. School zou voor een beetje afleiding zorgen, althans, dat dacht, en hoopte ze. Haar ouders die een paar jaar geleden waren gestorven, en die ze niet meer terug had gevonden. Heeft veel verdriet voor haar opgeleverd. Meestal was ze samen met hun, en nu opeens stond ze er alleen voor. De school was daarom wel één van de oplossingen om afleiding te zoeken.

''Sebastian.. Sebastian..'' Liet Gaya een paar keer zachtjes van haar lippen afvallen. Ze was nog steeds opzoek naar het lokaal. Ze had er erg zin in, maar eerst moest ze het natuurlijk nog vinden. Anders zou er vandaag nog helemaal niets van komen. ''Professor Sebastian..'' Liet ze nog één keer, maar wel de laatst keer, van haar lippen af vallen. Even keek ze rond, kijkend naar andere kinderen waar die naar toe gingen ..
Uiteindelijk volgde ze maar een meisje waarbij ze dat dat deze ook naar het lokaal ging waar zij naar toe moest. Maar dit had ze blijkbaar fout, ze had haar gevolgd, en gevolgd, en kwam uiteindelijk bij een trap die naar een soort van kelder toe liep. Een zachte zucht kwam er uit haar mond vallen. Met een wat verveeld gezicht liep ze weer terug, waar ze nog een poging deed om iemand te volgen. Deze ging ook niet naar het lokaal, maar kwam er wel langs. ''Professor Sebastian..'' Las ze toch nog een keer hardop voor. Gaya liep naar binnen en keek een man aan. 'Ga zitten, ga zitten..'' Alleen deze woorden ving ze op. Verder niets omdat ze rond keek, rond in het lokaal. Het zag er nog een beetje saai uit, maar dit zou vast wel gauw gaan veranderen dacht ze.

Met een plof ging ze zitten op één van de stoelen. Haar tas die ze naast haar zette, haar blik gericht op de leraar. En een kleine twinkeling van nieuwsgierigheid die in haar ogen te bekennen was. Ze wou weten wat ze nu zouden gaan doen. Waarschijnlijk nog niet echt iets bijzonders, kennismaking of zo. Ze bleef maar zitten staren naar de leraar. Alsof ze verwachte dat hij straks iets zou zeggen tegen haar. Even keek ze naar de ingang van het lokaal zelf. Ze keek of er nog andere kinderen zouden komen ...

I Know, best wel falende post, maar dit is dan ook de tweede post die ik met Gaya maak :3 Ze worden heus nog wel beter, hoop ik :3

Kauwgomkauwend Slofte Elveria door de gangen. Mensen stootte haar ruw aan en keken Chagarijnig op, maar Elveria gaf er geen baad aan. Een oortje had ze in, de andere lig op haar borstkas mee te deinen. Keiharde Dubstep, gevolgd door Metal knalde eruit, het was akelig goed hoorbaar in de gangen. Ze sloeg af, het was hier wat rustiger. Eerste dag. Eerste keer de Mentor leren kennen. Bo-ring, dacht ze bij zichzelf. Ze spuwde haar kauwgom in een prullenbak uit, en stopte er twee weer in haar mond. Haar kistjes lieten moddersporen achter, But didn't Mind. De deur stond open, Elveria zette een ander Liedje op.The Lost woods Heerlijk, zo rustig en dan ineens die harde klap, met dat schattige stemmetje er ook nog doorheen. Ze grijnsde even, en ging het lokaal in. Professor Sebastian stond achter zijn bureau, een ander meisje, bruinharig stond al in de klas. Het as hier haast stil, en je kon de muziek uit Elveria's oortjes Duidelijk horen. Ze ging zitten met een plof op de stoel. Elveria Grijnsde Brutaal.''Dag.'' Sprak ze alleen kort. Ze slofte saai naar de achterste stoelen die in de U-vorm stonden. Ze ging zitten en draaide zich zijwaarst zodat haar benen op de volgende stoel konden rusten. Ze zette het Volume op z'n hoogst, en sloot haar ogen. Dubstep, altijd goed voor Inpsiratie. Ze pakte haar kladbloek uit haar rugzak, een Hbpotlood met gum en ging aan de slag. Eerst schetsen, daarna ruwe lijnen, daarna perfectioneren, en daarna kleuren, zo ging Elveria te werk. Ze was bezig om het hoofd van haar Mentor te schetsen, niet het allermakkelijkste, maar oefening baart kunst zei ze altijd tegen zichzelf. Ze kon het goed, dat was haar gave, naast vliegen en in een Chimaera veranderen. Ze was goed met elk potlood dan ook. Ze kauwde rustig verder, vergat de omgeving helemaal en ging op in haar tekening. Hij was goed gelukt, en ze veegde een aantal gumresten van het papier. Ze moest misschien binnekort een nieuw Kladblok kopen, het begon al aardig vol te raken. Er stonden verschillende dingen in, van beesten tot landschappen, en gezichten. Ze zakte wat ondruit, en skiptte een liedje. Jeez, waren zij en een brunette de enige leerlingen of kwamen er nog meer? Anders zat ze mooi vast. En die gast was best wel cool met dat ooglapje, en zo te horen mocht je ook nog vrij zijn waar je wilde zitten. Ze grijnsde weer, en zette de laatste hand aan haar schets.''Klaar!'' Sprak ze.

» #Professor Sebastians class#
» Professor Clive's Class